Zo gauw ik niet wegspurt voor het groene verkeerslicht, hoor ik achter me het getoeter al. Maak ik een opmerking die net op het randje van grof is, moet ik me een half uur lang verdedigen in een vragenvuur. Iedereen is snel op z’n teentjes getrapt, daardoor mag ik nergens meer een grap over maken. Doorgaan met het lezen van “Lachen om Alles”
